wonen op zandgrond

Huizen op zandgrond zijn duurder. Ik kom van zandgrond en ik was mij er niet van bewust tot mijn zus voor het eerst een huis kocht, maar om de één of andere reden zijn huizen duurder als ze op zandgrond gebouwd zijn. Drentse dorpen op zandgrond zijn geliefd. En natuurlijk kun je heerlijk wonen in het veen of op kleigrond, maar je huis is meer waard op zand. ik heb mij recent laten vertellen dat dit zelfs in Den Haag zo is. Misschien is het wel voor heel Nederland geldig.
Bij het verhuizen naar Noord-Nederland wisten we vrij snel dat er een goede kant en een slecht kant is aan het dorp waar we op huizenjacht waren. De goede kant van het spoor en de verkeerde kant van het spoor. En we wisten ook vrij snel welke de goede en welke de slechte kant was. Op de zandgrond aan de ene kant van het spoor staan villa's en ook een paar rijtjeshuizen, op de kleigrond aan de andere kant van het spoor staan rijtjeshuizen (en ook een paar villa's). We kochten aan de verkeerde kant van het dorp en ontdekten de eerste winter wat kleigrond is: het regenwater blijft staan. Water zakt niet weg in de bodem en het gras kan er wekenlang moerassig bijliggen. Onlangs kregen we een brief van de buren die graag het voetpad opnieuw aan willen leggen, zodat het regenwater beter wegloopt. Ik heb er weinig vertrouwen in dat dat gaat werken, want we wonen nu eenmaal in de polder, net als de meeste Nederlanders.
Maar niet zoals de mensen in Rheden, want Rheden ligt op zandgrond. ;-)

glaasje wijn en een laptop

Het stukje tuin buiten de dubbele tuindeuren was denk ik het best plekje aan ons huis in Rheden. Toen we nog aan het renoveren waren zat ik daar al met mijn zus frietjes te eten in de schaduw op een warme zomer dag. En we hebben vrij snel een bankje gekocht om daar neer te zetten. Het moest een bankje worden dat in ieder geval het hele jaar buiten kon blijven staan. Aan een tuinzet die wordt opgeruimd het je het grootste deel van het jaar niks. En een bankje dat alleen lekker zit als er kussens in liggen, vond ik ook niet praktisch. We kochten er één van ikea, die eigenlijk heel comfortabel was en waar ook nog een laag tafeltje/krukje bij hoorde.
In het begin was de heg nog niet zo hoog, en dus zat ik er alleen als de andere planten in de tuin blaadjes hadden. De laatste jaren was de heg zo hoog dat ik er het hele jaar door wel kon zitten zonder dat de overburen konden zien wat ik aan het drinken was. Het is de meest schaduwrijke plek van de tuin. Er is alleen direct zonlicht vanaf begin april tot eind september, en dan alleen maar 's morgens vroeg of laat in de middag. Maar zonnige plekjes zijn er genoeg in de tuin. Ik vond het vooral heerlijk om op warme dagen in de schaduw te zitten. De wireless had makkelijk bereik tot in de tuin. Ik heb zelfs wel languit op het gras gelegen met mijn notebook. Maar het leven was altijd goed op mijn houten bankje, in de schaduw, laptop op schoot en glaasje wijn op het tafeltje. Kind op driewielertje ernaast om het beeld helemaal compleet te maken. Daar wil toch iedereen zitten!

voorkant of achterkant

Ons huis in Rheden heeft twee kleinere slaapkamers. Eén aan de de voorkant en één aan de achterkant. Toen we het huis verbouwden, moesten we beslissen welke van de twee de logeerkamer zou worden en welke de studeerkamer. De achterkant kijkt uit op de achtertuin en de voorkant kijkt uit op het grasveldje en de platanen voor het huis. Het leek ons beter als vanuit de studeerkamer de kinderen in de gaten gehouden konden worden, dus de voorkant werd studeerkamer.
Sam zette een enorm bureau voor het raam en al zijn boekenkasten tegen de muren. De verwarming draaide hij dicht, want met alle zon was het warm genoeg in de kamer.
Uiteindelijk werd het hele kamertje volgepakt met nog meer boeken, folder, archiefdozen en vage tassen met nog meer papieren.
Het was wel altijd leuk om daar te zitten en te kijken naar de baseball, voetbal en stoeprandje spelende kinderen.
Laatst was ik in het huis om de radiatoren te ontluchten nu de verwarming weer regelmatig aanspringt. Toen ik in de studeerkamer kwam bleek de radiator nog altijd dicht te zijn. Ik realiseer me dat die al die jaren dat we er woonden nooit open is geweest. Door alle boeken en stapels papieren was de verwarming nooit te bereiken. Enfin, hij is open, ontlucht en hij warmt prima op.

alles wat ik nodig heb

Oké, hij is niet groot, de badkamer. Welgeteld 1m bij 3m. Het is geen wonder dat de meeste eigenaars van dit type woningen de kleine slaapkamer ernaast hebben opgeofferd om er een mooie grote badkamer van te maken. We hebben alle varianten wel gezien bij onze buren: de tussen muur eruit, poortje erin, aparte badkamer en wasruimte, inloopkast en aparte douche en badruimtes.
Maar wij hadden die vijfde slaapkamer nodig, dus was dat allemaal geen optie voor ons.
Als je vijf slaapkamers zoekt is de keuze beperkt, hebben we gemerkt. ook hier in Groningen vallen hele woonwijken af, omdat er geen woningen zijn met vijf slaapkamers. Maar wij hebben drie kinderen en een studeerkamer nodig, en samen met een ouder slaapkamer maakt dat dus vijf.
En toch hebben we ons best gedaan op de badkamer. Hij was groen, in vrolijke retrostijl, toen we het huis kochten. Er was een douche en een veel te grote wastafel.
Wij hebben er een hoekbad ingezet en een wc
Een wastafel hadden we natuurlijk ook nodig, en bovendien wilden we verwarming.
Verwarming was eenvoudig: een designradiator boven het bad, ook handig voor de handdoeken. En hoewel we geen echte desing mensen zijn, toch een design wasbak, het juiste formaat voor de badkamer.

Ik heb nooit het idee gehad dat het krap was. En we hebben echt wel eens met z'n vijven in de badkamer gestaan. Meer dan eens zelfs.
Oké, hij is niet groot, de badkamer, maar hij heeft alles wat je nodig hebt en is stralend wit en eigenlijk best mooi. en hij is prima warm te krijgen!

hardloop paradijs

Sam is een fanatiek hardloper. En Rheden was, zoals hij het zou zeggen, misschien wel de mooiste plaats in Nederland voor een hardloper. Een heuvelachtig gebied met bomen en wilde paarden aan de ene kant van het dorp, en een rivierlandschap aan de andere kant. Als Californiaan had Sam een voorkeur voor de heuvel kant, maar de platte kant van het dorp was vooral in de winter handig, als het bos te donker was om te lopen.
Gisteren was Sam in Rheden, en natuurlijk had hij zijn hardloop spullen bij zich. Na het grasmaaien en even uit elk raam kijken, is hij het bos in geweest. Even rondje Posbank en weer terug.

Koffie!

Kinderen in Rheden leren meestal zwemmen inhet zwembad van de fysio, of bij sportcentrum de cirkel. Een enkeling leert zwemmen in Zevenaar of in Arnhem. Wij kozen voor Arnhem omdat een één keer per week zwemles op zaterdag morgen ons beter uit kwam dan twee keer op doordeweekse middagen. Bovendien hadden we positieve verhalen gehoord over de zwemvereniging in Valkenhuizen.
Onze oudste was bang voor water en daarom duurde het een hele tijd voordat ze haar diploma had. In het begin zat ik met de andere ouders op de tribune drie kwartier naar het water te kijken, maar langzamerhand leerde ik de andere ouders kennen, en ook de grote attractie van het zwembad Valkenhuizen: het koffie apparaat.
Vanaf dat moment was koffie onlosmakelijk verbonden met de zwembad routine op zaterdag morgen. Ik bood elke zaterdag braaf aan dat ík wel naar het zwembad zou rijden. En Sam wist maandenlang niet eens waarom ik dat zo graag deed.
Met een jaar pauze, was het tijd voor kind nummer twee om te leren zwemmen in Valkenhuizen. Elke zaterdag kleedde ik hem om en ging dan in één beweging door naar de kantine voor mijn van verse bonen gemalen koffie.
Natuurlijk was ik niet de enige die de koffie ontdekt had en ik bouwde een heuze kennissenkring op in dit zwembad. Maar ja, onze tweede was helemaal niet bang en ging als een speer in het water. Binnen de kortste keren had hij zijn zwemdiploma en hield mijn koffie moment op.
Sinds dien zet ik zelf mijn eigen koffie weer op zaterdagmorgen. niet van bonen, maar van snelfilter maling. Ach ja, ook lekker, maar als je ooit in de buurt bent van Valkenhuizen op zaterdagmorgen, ga dan vooral even koffie drinken.

Heel even een huisdier

Ik ben allergisch voor alles met haar en daarom zullen we nooit een huisdier hebben. Misschien dat we op een dag een goudvis kopen, maar het zal niks knuffeligs worden. De kinderen vinden dat jammer, maar gelukkig hadden we in Rheden een aantal buren met ook best wel aardige en sociale katten, die zich met liefde lieten aanhalen door kleine kinderen. Ik zie de rode poes van buren verderop nog elke keer als ik in Rheden ben. Het is een aardig beestje, dat ik meer dan eens heb weggejaagd, en dat altijd klagelijk miauwt als ik ksssss roep.
Wel dapper dat ze nog altijd in de buurt van het huis durft te komen. Een paar jaar geleden, op een hele warme zomer avond, had ik de voordeur even open gezet op de luchtcirculatie in het huis op gang te brengen. Een uurtje later besloot ik de deur weer dicht te doen omdathet wel goed genoeg was. Sam en ik zaten nog wat in de tuin en later voor de tv in de woonkamer.
De hele avond hoorden we een kat miauwen. In het begin besteedden we er geen aandacht aan, maar na een tijdje begonnen we ons af te vragen wie z'n kat daar nu zo aan het miauwen was.
Aan het eind van de avond gingen we naar boven, naar bed. Ik deed de deur naar de hal open en kreeg direct een kopje van een sympathieke kat, die mij op die manier aanspoorde om toch alsjeblieft de voordeur open te doen!
Ik weet niet waar de kat was op het moment dat ik de voordeur dicht had gedaan. Misschien bij de kinderen, misschien slapend op ons bed. Maar ik had het beestje duidelijk de hele avond gevangen gehouden.

Pandavoer op de vloer

Mijn nieuwe colega heeft recent eenhuis gekocht. Zoals je volgens mijn oud-studiegenote kunt verwachten, kiest hij als alleenstaande man voor licht en design. Ik heb de afgelopen weken een paar keer met hem gelunched en hij heeft mij in geuren en kleuren verteld wat hij allemaal bedacht had voor het nieuwe huis. Vorige week liet hij me de vloer zien. Hij had gekozen voor bamboe, maar wist nog niet voor welke tint hij moest gaan.
Het toeval wil dat wij in Rheden een bamboe vloer hebben. Kort nadat wij het huis gekocht hadden, waren we op bezoen bij Sam's zus in Amerika en zij hadden net de hele benedeverdieping opnieuw bevloerd met, jawel: bamboe.
We vonden het prachtig. Het was hard en duurzaam en er hoeft geen boom voor gekapt te worden. Bamboe is een grassoort en kan elke vier jaar geoogst worden. De vrij dunne stukjes worden vervolgens tegen elkaar aan gelijmd en geperst en dat levert een prachtige resultaat op.
Terug in Nederland, gingen wij direct opzoek naar het mooie massieve bamboe dat mijn schoonzus heeft, maar er waren niet veel leveranciers. Mijn schoonzus had me de Amerikaanse prijzen verteld, en de Nederlandse prijzen kwamen daar niet in de buurt. Gelukkig woon in de de Europese gemeenschap, bedacht ik me, en ik ging het internet op.
In Engeland bleek het materiaal veel beter te verkrijgen en de prijzen waren veel aantrekkelijker dan de Nederlandse prijzen. Ik schreef een aantal bedrijven aan, om te zien of ze in Nederland leverden, en één bedrijf antwoordde dat dat geen probleem was, zolang ik maar voor de bezorging zou betalen, maar dat viel best mee.
Ik kon natuurlijk niet het risiko lopen te weinig te bestellen, dus ik hield ruime marges.
Het materiaal was inderdaad prachtig, mooi afgewerkte planken, pasten perfect in elkaar. De kleur was warm en het bamboe was heel hard, zoals bleek uit het zagen. Uiteindelijk hadden we nog zeker 6m2 over, die staan nog keurig verpakt achter het schot op zolder.
Ik kon mijn collega een leverancier in Engeland aanraden, maar hij had haast en wilde toch in Nederland bestellen. Maar toen hij me vertelde over zijn witte bankstel en zijn witte muren en design eettafel en stoelen, kon ik hem wel adviseren de lichte tint te kopen. Inmiddels ligt de vloer er in. Ik ga binnenkort kijken.

Engelse leverancier van Bamboe, die ook in Nederland levert

Er gaat niets boven de Veluwezoom

De regio Arnhem, en vooral het stukje aan de Noord kant van Arnhem, is voor mij nog altijd het beste deel van Nederland.
Toen ik afgelopen zaterdag weer bij Hoenderloo op de A50 de heuvel afging, en de zon scheen en de lucht was blauw met schapewolkes, en ik de bossen zag, zo ver ik kon kijken, wist ik heel goed waarom ik me daar zo thuis voel.
Met de trein in Arnhem een goed uur van Amsterdam. Met de auto sta je vanaf Rheden in drie kwartier in Utrecht. De ligging is heel centraal, terwijl je in een prachtig natuurgebied zit. Bij Hoenderloo kijk ik altijd naar het Oosten, omdat Rheden daar ligt. Op de fiets zou je door het bos zó doorsteken naar Rheden, maar met de auto doe je het U-tje via Waterberg en Velperbroek.
Het laatste stukje van Velperbroek naar Rheden rij je langs de Ijssel. Het veerpondje was nog aktief afgelopen zaterdag. Ik zag hem varen, waarschijnlijk het laatste weekend van het jaar.
Onze zoon achterin de auto maakte een opmerking over het pondje en het bezoek van een vriendje uit België een paar jaar daarvoor, met wie we met de fiets naar de andere kant waren gegaan. Ikzelf dacht aan die keren dat ik op zondag morgen zin had in vers brood. Ik nam dan met de kinderen de pond naar de overkant, waar een camping is. De camping, die veel Duitse gasten heeft, heeft namelijk een kampwinkeltje, met op zondag, verse Duitse broodjes. Ik ging graag met de kinderen daar broodjes halen. De broodjes waren altijd al op voordat we thuis waren! Aan de andere kant van de Ijssel is het altijd vakantie.

Maar we zijn niet Gelders meer, we zijn trotse inwoners van de provincie Groningen geworden. Hier zeggen ze dat er niks gaat boven Groningen. Ik weet wel beter....

huis met popster

Elke keer als één van ons in het oude huis is, lopen we natuurlijk alle kamers even na om te zien of alles in orde is. Tot nu toe is alles steeds prima, wat zou er ook kunnen gebeuren met een splinternieuw dak. Het raampje in de badkamer boven is een beetje open, dat houden we zolang het niet heel hard vriest. En elke keer dat we in het huis zijn moeten we dus ook even de vensterbank in de badkamer bekijken, want soms waait er wat stof naar binnen.
De bovenste kamer, onder het schuine dak, was van onze oudste dochter. We hebben die kamer pas aangepakt nadat we er al een tijdje wonen, en hij is gekleurd in de kleuren die onze oudste dochter toen mooi vond: paars.
Eigenlijk is het ook voor een volwassenen best mooi. Twee wandjes hebben een barokke paars met zilveren behangetje en twee wandjes zijn effen licht paars. Maar omdat er zo veel plaffond is in die kamer, geven die wandjes net een beetje kleur aan de kamer, die verder helemaal wit is.
Als ik terug kom in het huis loop ik de kamer in richting het raam in de dakkappel. Meestal open in het raam, voor ventilatie zolang ik in het huis ben, en als ik weer vertrek doe ik het raam weer dicht.Ik weet niet waarom, maar afgelopen weekend deed ik de deur dicht nadat ik de kamer in was gegaan. en toen zag ik het voor het eerst. Aan de muur waar het bed van onze dochter stond, hangt nog altijd een grote poster van Hannah Montana.
Als onze dochter het gezien had, was ze denk ik gaan gillen. Sinds ons vertrek uit Rheden is zij van een gewoon schoolmeisje helemaal veranderd in een stoere puber, die voetbalt en haar kamer nu in de kleuren van FC Barcelona heeft ingericht. Met die blik op Hannah Montana realiseer ik me hoe veel er veranderd is in zo'n korte tijd. Een jaar is lang voor een meisje van 11.
Ik heb de poster laten hangen. Onze stoere puber is leuk, maar de herinnering aan het meisje dat nog rokjes droeg, dat danste en popster wilde worden koester ik nog eventjes.

Huize Hortensia

Sam had mij al gewaarschuwd nadat hij de laatste keer in ons Rhedense huis was geweest, de tuin was wat overgroeid. Arme Sam kan planten en onkruid niet van elkaar onderscheiden, dus hij had op die dag ook geen moeite gedaan. Wel had hij keurig het gras gemaaid, want dat moet in de zomer regelmatig.
Toen ik uitstapte schrok ik wel van de aanblik van de tuin. Alles was te groot, te wild. De al lang uitgebloeide irissen bedekten bijna de helft van het pad naar de voordeur en het perkje naast dat pad had heel hoog onkruid. Ongelovelijk hoe snel onkruid groeit als zon en regen elkaar afwisselen.
Voordeel van volgroeid onkruid is wel dat je het er zo uit kon trekken en ik begon vol goede moed.
Ondanks het perfecte weer voor het onkruid, was één van de planten naast de voordeur dood gegaan. Ik heb de verdorde takken uitgegraven, maar toe ontstond natuurlijk een gat dat ik moest opvullen met de hulp van Intratuin. De voorkant van het huis was in een half uurtje opgeknapt. Maar toen kreeg ik de kans om de zijkant en achterkant van het huis te inspecteren.
Toen wij het huis kochten vijf jaar geleden, was de tuin de grote plus van het huis. Wij hadden in een appartement gewoond en misten het bezit van een tuin enorm. De enorme hortensia's rondom dit huis vonden we fantastisch. Ze staan er misschien wel al 25 jaar en zijn 1,5 tot 3 meter hoog. Daar kan Intratuin met geen mogelijkheid tegenop. De hele zomer heeft dit huis hortensia's in bloei. Om onbekende reden zijn ze allemaal wit, behalve de twee die ik toch nog heb geplant. Te veel hortensia's bestaat niet, vond ik, en dat vind ik eigenlijk nog steeds.
De witte hortensia's aan de zijkant van het huis voelen zich blijkbaar nog steeds erg gelukkig. Ik ontdekte dat het pad naast het huis nauwelijks meer begaanbaar is. Met andere woorden, de hortensia's moeten worden gesnoeid.
Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen. Ik begon een paar uitgebloeide bloemen af te knippen, maar kon het die arme planten niet aandoen echt te snoeien.
Ik hoop dat de toekomstige koper van ons huis van hortensia's houdt. Of misschien is het beter van niet, anders bezitten die twee hortensia's volgend jaar half Rheden.

Zwemmen in Rheden

Cursus in Utrecht, een heel goed excuus om in het oude huis te slapen. Veel leuker dan een anoniem hotel, en een mooi moment om even het gras te maaien. Ik was in de morgen naar Utrecht gereden, en kon dus pas naar Rheden rijden nadat de eerste cursus dag er op zat. Ik was nog wel even in de verleiding om met de andere deelnemers te gaan eten, maar één blik op de dreigende bewolking overtuigde me van de noodzaak om direct naar Rheden te vertrekken. Ik weet net hoe ik het gedaan heb, maar ik ben voor het onweer aan gereden en ik heb het gras gemaaid voordat het noodweer losbarstte. Sterker nog, vanaf de A12 bij Ede heb ik nog naar mijn lievelings Chinees gebeld om eten te bestellen, en met die heerlijke geur in de auto, kon ik natuurlijk niet wachten met eten tot na het grasmaaien!

Toen het gras er weer netjes bij lag ern er nog altijd geen druppel was gevallen zag ik mijn buur-kinderen uit het zwembad komen. Het was helemaal niet warm, maar ze hadden allemaal de zwemkleding nog aan en een handdoek om zich heen geslagen. Allemaal rennend naar huis om voor het onweer thuis te zijn. Precies zoals onze kinderen het deden de afgelopen jaren. Ik geloof niet dat onze kinderen zich ooit omgekleed hebben binnen de hekken van het zwembad.  

Bedankt gemeente Rheden, voor het behoud van het openluchtzwembad. Nu wonen we in een gemeente waar het zwembad is wegbezuinigd, die in Rheden blijft.

Witte Pasen

Op tweede Paasdag met grote zus een poging tot verkoopstyling ondernomen. Diane is de huisstyler van de familie. Ze heeft er een opleiding voor gevolgd, maar past de geleerde inzichten en technieken alleen toe in haar eigen huis. Ik ken niemand die huis accessoires zo serieus neemt als zij. Vier keer per jaar wordt er gewisseld en aangepast aan het seizoen. Kussentjes, vaasjes, bloempotten en kaarsen worden gekocht en de oude serie wordt in dozen opgeslagen. Zo heeft Diane op zolder nog altijd de groene periode, de paarse periode en de blauwe periode, en daarbovenop een doos  met “herfst’, “kerst”en “lente”. Het klinkt misschien alsof het huis van Diane een rommeltje is, maar niets is minder waar. Bij alles is ze gewoon stijlvol en smaakvol.

Enfin, deze dag had als doel de woonkamer aantrekkelijk te maken. Ik moest eraan geloven dat het prachtige zacht perzikkleurtje (Siena van Histor) misschien niet neutraal genoeg was om iedereen aan te trekken, en bovendien konden de muren in de woonkamer wel een opfrisser gebruiken. De sporen van het glas wijn dat diezelfde zus ooit per ongeluk tegen de muur had laten vallen, waren nog duidelijk zichtbaar. 

Maar er moesten ook weer wat meubeltjes in. Niet alleen voor eventuele bezoekers, maar vooral ook omdat wij zo af en toe nog best gebruik maken van het huis. We hadden een leren luie stoel en een teakhouten tafeltje meegenomen en wat accessoires uit Diane’s collectie, maar wat nog miste was een leuk bankje.

Dus Sam en ik naar Ikea, jawel, op tweede paasdag. Diane bleef de muren sausen terwijl wij met onze gehuurde aanhanger op weg gingen. Een heel succesvol tripje. Precies een uur later waren we terug met een heel vlot Sanby bankje. Ik had hem natuurlijk al uitgezocht op het internet. Ik had hem zelfs al gezocht bij Ikea Groningen, maar daar hadden ze hem niet. Gelukkig in Duiven wel, zodat we hem eerst even konden uitproberen.

Het huis ziet er nu echt weer fris en vrolijk uit. Sam heeft de bank in elkaar geschroefd terwijl de dames de woonkamer afschilderden. Het leukste moment van de dag was natuurlijk het plaatsen van de befaamde accessoires uit de beige/bruine periode. Zie hier het resultaat:

het mooie huisje op funda