donderdag 4 oktober 2012

Heel even een huisdier

Ik ben allergisch voor alles met haar en daarom zullen we nooit een huisdier hebben. Misschien dat we op een dag een goudvis kopen, maar het zal niks knuffeligs worden. De kinderen vinden dat jammer, maar gelukkig hadden we in Rheden een aantal buren met ook best wel aardige en sociale katten, die zich met liefde lieten aanhalen door kleine kinderen. Ik zie de rode poes van buren verderop nog elke keer als ik in Rheden ben. Het is een aardig beestje, dat ik meer dan eens heb weggejaagd, en dat altijd klagelijk miauwt als ik ksssss roep.
Wel dapper dat ze nog altijd in de buurt van het huis durft te komen. Een paar jaar geleden, op een hele warme zomer avond, had ik de voordeur even open gezet op de luchtcirculatie in het huis op gang te brengen. Een uurtje later besloot ik de deur weer dicht te doen omdathet wel goed genoeg was. Sam en ik zaten nog wat in de tuin en later voor de tv in de woonkamer.
De hele avond hoorden we een kat miauwen. In het begin besteedden we er geen aandacht aan, maar na een tijdje begonnen we ons af te vragen wie z'n kat daar nu zo aan het miauwen was.
Aan het eind van de avond gingen we naar boven, naar bed. Ik deed de deur naar de hal open en kreeg direct een kopje van een sympathieke kat, die mij op die manier aanspoorde om toch alsjeblieft de voordeur open te doen!
Ik weet niet waar de kat was op het moment dat ik de voordeur dicht had gedaan. Misschien bij de kinderen, misschien slapend op ons bed. Maar ik had het beestje duidelijk de hele avond gevangen gehouden.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten